اين پوشش پلاستيکي قابل خوردن است

پلاستیک، نتیجه تمدن صنعتی است، به انسان راحتی می دهد در عین حال نیز مشکلات بی پایان و فاجعه را به ارمغان می آورد.فیلم چسبنده پلاستیکی موجود در بازار نمی تواند تخریب شود، اگر در خاک دفن شوند، پلاستیک در پلاستیک به خاک و آب نفوذ می کند و در نهایت با آب و گیاهان وارد بدن انسان می شود،در حالی که مولکول های پلاستیکی نیز می توانند وارد بدن انسان شوندکه باعث آسیب به بدن انسان می شود.

در واقع شهرت و بدنامیت پلاستیک ها به خاطر خواص خاص فیزیکی و شیمیایی آن است.به دلیل مشکلات ساختاری مواد پلاستیکی خود را آسان نیست برای تجزیه توسط میکروارگانیسم های طبیعی، پس از آن به کیسه های پلاستیکی، پوشش پلاستیکی و سایر محصولات ساخته شده است، می تواند مهر و موم خوب و دوام نشان می دهد، به علاوه خود را بسیار سبک است،می توان گفت که قابل حمل و عملی بودن را در نظر می گیرد.اما در عین حال، چون طبیعت بسیار پایدار است، برای روش های سنتی درمان تجزیه زباله های پلاستیکی دشوار است.و بسیاری از پلاستیک ها مواد مضر و میکروپلاستیک را در فرآیند تجزیه تولید می کنند، این "چیزهای کثیف" به طور مستقیم به محیط زیست آسیب می رساند و با اکوسیستم به حیوانات و گیاهان آسیب می رساند و در نهایت به سلامت انسان آسیب می رساند.و این هم به طور مستقیم منجر به حتی در اجرای ممنوعیت پلاستیک امروز، ما هنوز نمی توانیم به طور کامل از راحتی پلاستیک خارج شویم، اما همچنین باید با مشکل و فاجعه ای که به همراه دارد روبرو شویم.

اخیراً، هفته نامه ی "نوی ساینسدان" بریتانیایی گزارش داد که تیم Kellan Ward دانشگاه لیدز در انگلستان در زمینه ی فیلم چسبندگی جلبک های دریایی نتایج تحقیقاتی را دریافت کرده اند.
هر ساله، مردم مقدار زیادی از پوشش پلاستیکی را مصرف می کنند، مانند بسته بندی محصولات غذایی یا مواد پخته شده. بیشتر پوشش پلاستیکی به عنوان زباله به پایان می رسد،یا به این دلیل که نیاز به تجهیزات تخصصی بازیافت برای بازیافت داردیا اصلا قابل بازیافت نیست. برخی از پلاستیک های زیست تجزیه پذیر وجود دارند، اما تجزیه آنها می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد. بنابراین Kellan Ward از دانشگاه لیدز، انگلستان،و همکارانش می خواستند یک پلاستیک رقیق را ایجاد کنند که به راحتی تجزیه شود.

مواد اولیه ای که از آن استفاده می کنند، جلبک های قهوه ای به نام سارگازوم است. این جلبک حاوی مولکول های زنجیره ای است که شبیه به مولکول هایی است که پلاستیک های سنتی را تشکیل می دهند، و این باعث می شود که یک ماده اولیه خوب باشد.محققان جلبک ها را با برخی از اسید ها و نمک ها مخلوط کردند تا محلول پر از این مولکول ها را بدست آورند، و بعدش محلول را با مواد شیمیایی مخلوط می کنیم تا چسبناکتر و انعطاف پذیرتر شود.

این تیم محلول پردازش شده را به یک فیلم تبدیل کردند و سپس اثر فیلم را بر روی گرما و زمانی که در یک سطل کمپوست انداختند آزمایش کردند.و بعد از اینکه به سطل کمپوست انداختیم، بيشتر از 90 درصد از فيلم در کمتر از سه هفته از هم مي پاشند

ورد گفت که اگر در یک مرکز تخریب صنعتی قرار داده شود، روند تخریب این فیلم ها تنها 11 روز طول می کشد.

علاوه بر این، محققان گفتند که پس از 10 روز در آب، این فیلم هیچ ماده شیمیایی را آزاد نمی کند. این بدان معنی است که می توان از آن به طور ایمن برای پوشاندن غذاهای مرطوب مانند میوه های تازه برش استفاده کرد.آزمایش های بیشتری برای بررسی اینکه آیا این فیلم می تواند برای بسته بندی طولانی مدت مواد غذایی استفاده شود، لازم است.، مثل بسته بندی شیرینی که باید برای ماه ها ذخیره شود.

و در واقع این یک مورد منحصر به فرد از مدل سازی جلبک دریایی نیست. در واقع، چین همچنین تحقیقات نوآورانه ای در مورد فیلم چسبنده جلبک دریایی انجام داده است.و مدت هاست که به مطالعه استفاده مضر از زیست توده جلبک دریایی متعهد است.گروه پژوهشي که توسط شو جياچائو رهبري مي شد فيلم بسته ي غذايي از جلبک هاي دريايي را اختراع کردبزرگترین مزیت این پوشش پلاستیکی ایمنی بالایی است، بدون پلاستیک، بدون مواد سرطان زا، می تواند 100 درصد تجزیه زیست را در عرض 6 تا 12 ماه به دست آورد و باعث آلودگی محیط زیست نمی شود.

مانند تمام مواد قابل تجزیه، هزینه بالا یکی از موانع محدود کننده توسعه فیلم چسبندگی جلبک دریایی است.مشکل در توسعه فیلم چسبندگی جلبک دریایی این است که این نوع فیلم چسبندگی نسبتا ضخیم استدر عین حال، ماشین آلات تولید و خطوط تولید مورد نیاز برای صنعتی شدن فیلم چسبندگی جلبک دریایی هنوز کامل نیستند.